Koszmar w olsztyńskim szpitalu? „Nieludzkie wrzaski i wycie małych pacjentów”

Chcę opisać fatalne warunki dzieci onkologicznych w Wojewódzkim Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie.

I zapytać DLACZEGO TAK JEST

Od roku dzieci onkologiczne nie mają własnego oddziału. Siedzimy „kątem” na Oddziale Rehabilitacji. Jesteśmy czasami przeganiani nawet po dwa razy dziennie jak „bydło” z sali do sali, żeby „upchnąć” kolejne dziecko. W wąskich salach po 3 czasem 4 łóżka. Dzieci + rodzice = 8 osób na sali. Rodzice śpią z dziećmi bo nie ma gdzie rozłożyć polówki. Do tego wszystkiego nawet po dwa wieszaki z pompami na dziecko. Pielęgniarki muszą przeskakiwać przez śpiących rodziców, żeby dostać się do pompy. Mama przez wiele dni spała ze swoją 14 letnią córką „w nogach”

Dlaczego nasze dzieci i my rodzice jesteśmy tak upokarzani

Pani Piskorz-Ogórek, czyżby dlatego, że nie jesteśmy tak dochodowym oddziałem, jak np. Chirurgia Szczękowa

Nie mają tu warunków do pracy również lekarze. Wszyscy siedzą „na kupie” w niedużym pokoju. W bałaganie. Stercie rzeczy i pakunków na podłodze, które trzeba omijać. Dlaczego lekarze onkologii dziecięcej pracują w tak podłych warunkach

Panie pielęgniarki – podziwiam i szanuję za to, że zostały z naszymi dziećmi, że jeszcze stąd nie pouciekały. Nie mają tu żadnych warunków do pracy, chaos i brak organizacji. Ale jak tu można co kolwiek zorganizować w takich warunkach

Tak ważne leki, jak cytostatyki. W takich warunkach nie trudno o pomyłkę. Od rana zgiełk, wrzask, harmider, bieganina.

Od godziny 8 do 15 w zabiegowym wykonywane są punkcje i biopsje naszym dzieciom.

Z zabiegowego wydobywają się nieludzkie wrzaski i wycie małych pacjentów, bo te zabiegi wykonywane są na „żywca”.

Dlaczego Bo szybciej, taniej, wygodniej, bo nie trzeba sali operacyjnej, anestezjologa. Zapłakany rodzic albo stoi pod drzwiami i słucha jak jego dziecko wyje z bólu, błaga, żeby mu tego nie robić, a jak jest bardziej silny psychicznie to jest z dzieckiem i trzyma go za rączki żeby się nie poruszyło.

Byłam z moim dzieckiem przy każdej punkcji i biopsji. Bo nie wyobrażam sobie żeby miało mnie przy nim nie być. Cierpiałam razem z nim, trzymałam go za rączki. Łzy lały mi się jak grochy. Nigdy nie zapomnę, jak moje dziecko krzyczało „błagam nie róbcie mi tego, proszę już nie, proszę nie tak głęboko”. Trauma pozostaje do końca życia

Przy wykonywaniu punkcji lędźwiowej dziecko jest wygięte i przytrzymywane przez pielęgniarkę, najlepiej taką największą która się na nie kładzie, żeby dziecko się nie poruszyło.

Pamiętam, jak moje dziecko we wrześniu zeszłego roku w Ośrodku Przeszczepowym we Wrocławiu miało wykonywaną biopsję szpiku. Przed zabiegiem zapytałam czy będzie to w znieczuleniu miejscowym czy ogólnym. Pani spojrzała na mnie że zdziwieniem „oczywiście że w uśpieniu, my tu nie męczymy dzieci, pani dziecko będzie spało i nic nie będzie czuło”. Poczułam ogromną ulgę.

Tyle się mówi o tym, żeby nie męczyć zwierząt. A co z naszymi dziećmi, które i tak są tak bardzo pokrzywdzone. Spędzają tyle miesięcy, lat w szpitalu, w niewyobrażalnym cierpieniu. Czy znajdzie się w końcu ktoś, kto zrobi z tym porządek

Wyjazd z dzieckiem na blok operacyjny czy pilną diagnostykę z łóżkiem to istny tor przeszkód. Przejazd jest niemal niemożliwy. Korytarz jest wąski a wzdłuż ścian stoją łóżka, łóżeczka, wózki inwalidzkie, prycze. Umęczeni fatalnymi warunkami lekarze, pielęgniarki, rodzice i w tym wszystkim nasze dzieci. Dlaczego onkologia od wielu lat jest pomijana. Przeszliśmy na oddział rehabilitacji podobno na chwilę a remont oddziału onkologii trwa już rok. Przez ten czas można szpital postawić

Szanowna Pani Piskorz-Ogórek dlaczego oddział onkologii, nasze dzieci są tak traktowane. Jesteśmy cały czas na szarym końcu we wszystkim.

Brudne, stare kaczki. Ile taka plastikowa kaczka może kosztować??? Na cały Oddział kilka nerek. Wspomnę tylko, że we Wrocławiu takie rzeczy są jednorazowe. We Wrocławiu malutkie plastikowe kubeczki do leków są po użyciu wyrzucane. Tutaj są zbierane, wyparzane i do ponownego użytku. Na cały Oddział jest jedna izolatka z łazienką. Pozostali pacjenci korzystają ze wspólnej toalety i prysznica razem z rodzicami, która jest na korytarzu. Dzieci w trakcie i po chemioterapii z obniżoną odpornością, gdzie jest bardzo łatwo o zakażenia. I oczywiście zakażenia są i to dość częste

Dodzwonienie się do pokoju lekarskiego w pilnej sprawie jest niemal niemożliwe bo jest jedna linia

Moje dziecko miało atak drgawek. Potrzebny był pilnie lekarz. Trzeba było biec przez cały długi korytarz po pomoc, gdzie w takim przypadku liczą się sekundy

Dlaczego pokój lekarski nie jest tam, gdzie nasze dzieci, tylko na końcu korytarza, aż za rehabilitacją

Moje dziecko było w złym stanie. Mieliśmy wyznaczony termin badań kontrolnych we Wrocławiu. Zapytałam Pani Ordynator, czy można pobrać od Pawełka krew i wysłać do Wrocławia na badania, zamiast wieźć dziecko tyle kilometrów do Wrocławia. W odpowiedzi usłyszałam, że dyrekcja szpitala nie wyrazi zgody, bo Narodowy Fundusz nie zwróci szpitalowi za badania. Ile takie badania mogą kosztować, 200-300 zł? A ile jest warte życie ludzkie

Dlaczego moje dziecko w ciężkim stanie, po gastroskopii, gdzie były pobrane wycinki z przełyku, żołądka, z dwunastnicy, z krwotokiem wewnętrznym, po punkcji lędźwiowej, gdzie wymiotowało 15 razy krwią, zostało przewiezione na zwykłą salę. Moje dziecko dostało drgawek, straciło przytomność, a na sali nie było nawet tlenu. Mogłabym wymieniać tutaj szereg zaniedbań, ale przez wzgląd na to, iż to nie jest wina lekarzy za fatalne warunki na oddziale, tego nie zrobię. Moje dziecko leży na Intensywnej Terapii. Musiało dostać aż czterech ataków drgawek z utratą przytomności, żeby w końcu „zasłużyć” na godną opiekę.

Pani Piskorz-Ogórek, kiedy w końcu zakończy się remont Oddziału Onkologii

Kiedy w końcu nasze dzieci będą miały godne warunki leczenia

Bo tu nie ma warunków ani do leczenia, ani do umierania.

Synku walczę dla Ciebie, dla Bruna i dla innych dzieci onkologicznych.

Pawełek i Bruno, nasi bohaterowie, prawdziwi wojownicy leżą na jednej sali na Intensywnej Terapii.