Wielu czynnych zawodowo mężczyzn mających dziś 30–50 lat nigdy nie zazna smaku emerytury, ponieważ jej nie dożyje. Cmentarze pełne są młodych facetów. A ci, którzy przeżyją, często będą już mieli zrujnowane zdrowie – alarmuje tysol.pl.
Mam skończoną trzydziestkę a lekarz mi powiedział, że jeszcze dwa, trzy lata w takiej robocie a usiądę na wózku inwalidzkim albo mnie pochowają. Tylko co mam zrobić? W domu bezrobotna żona i trzy córki w wieku od 7 do 13 lat. Muszę pracować. Jak mam doczekać emerytury? W takich robotach, na czarno, na śmieciówie? Człowiek w naszym kraju dla pracodawcy to narzędzie. Jak się zepsuje, nie ma co reperować, lepiej wyrzucić i zatrudnić następnego, żeby jego też zajechać
– mówi z goryczą Janusz Marczak.
Janusz ma 32 lata z czego ponad 15 przepracował w najgorszych, fizycznych robotach. Pracował na budowach, składach złomu, dziesięć miesięcy spędził w kopalni, a kilka zim w lesie przy wyrębie. Miał już kilka wypadków: coś go zawadziło, tam przycisnęło, spadło coś cieżkiego na nogę, a kiedy indziej na wykopie przysypało ziemią. Jednak ostatnio przy podnoszeniu zbyt ciężkich rzeczy na budowie poczuł, jak coś strzeliło mu w kręgosłupie – opisuje tysol.pl.
Takich mężczyzn jak Marczak jest bardzo wielu i ich sytuację zdrowotną opisuje portal tysol.pl.
31-letni Adam Stasiak dorobił się już w swoim życiu rwy barkowej, wypadania dysku kręgosłupa i przepukliny międzykręgosłupowej. Do tej pory pracował fizycznie przede wszystkim jako kierowca, budowlaniec i pracownik rolno-leśny na wyjazdach zagranicznych. Z ostatniego wyjazdu do pracy przy truskawkach i jabłkach w Niemczech przywiózł swoje problemy zdrowotne.
Tam się nie pracuje, tam się haruje. W domu mam niepracującą żonę i dwóch małych synów. Termin operacji kręgosłupa wyznaczyli mi za półtora roku, więc jak żyć ministrze zdrowia?
– zastanawia się Stasiak.
Paradoksalnie pracownicy fizyczni – informuje portal – chociaż mają często dość poważne problemy zdrowotne, szczególnie związane z charakterem wykonywanej pracy, to ogólnie są jednak zdrowsi od pracowników umysłowych. Praca za biurkiem nie jest zdrowsza. Wynika to z kilku czynników: wyższego poziomu stresu, większych problemów z nadwagą i otyłością oraz siedzącym trybem życia. Okazuje się, że prowadząc równie mało higieniczny tryb życia, czyli niezdrowo się odżywiając, pijąc za czesto alkohol i paląc papierosy pracownicy fizyczni mają niższy poziom stresu i chorób cywilizacyjnych. Co wynika z faktu, że praca fizyczna często oznacza konieczność ruchu i wysiłku fizycznego, którego pracownicy biurowi są w ogóle pozbawieni – podsumowuje tysol.pl.
Portal przeanalizował dane statystyczne i są one dość zatrważające.
Przegląd raportów GUS z lat 1950–2014 wskazuje, że w Polsce (zresztą podobnie, jak w innych krajach) występuje nadumieralność mężczyzn. Jednak u nas skala tego zjawiska jest znacznie wyższa. I tak różnica pomiędzy trwaniem życia kobiet i mężczyzn w 1991 r. wynosiła 9,2 lat; a w 2001 – 8,2, a w latach 2006–2008 przyniosła wzrost tej wartości do 8,7. Od 2009 r. obserwowany jest ponowny spadek – obecnie różnica ta wynosi 8 lat. Zjawisko nadumieralności mężczyzn obserwowane jest we wszystkich grupach wieku. W 2013 r. wieku 18 lat nie dożyło 0,9 proc. mężczyzn, wśród kobiet wieku pełnoletności nie dożyło 0,7 proc. Różnica ta zwiększa się wraz z wiekiem. Wieku pełnej aktywności zawodowej, tj. 45 lat nie dożyło 5,3 proc. mężczyzn i 2,0 proc. kobiet, natomiast wieku 75 lat 48,0 proc. mężczyzn i 24,4 proc. kobiet. Jak widać najgorzej jest właśnie w wieku średnim, gdzie ten wskaźnik u mężczyzn jest blisko 2,7 wyższy niż u kobiet! Z kolei z raportu Państwowego Zakładu Higieny z 2012 roku wynika, że umieralność mężczyzn w Polsce jest wyższa niż przeciętna w krajach UE we wszystkich grupach wiekowych. Największa różnica występuje wśród mężczyzn w wieku 30–59 lat – zagrożenie ich życia w Polsce jest o ok. 2/3 wyższe niż w UE.
Cały artykuł można przeczytać na portalu tysol.pl.
