9 stycznia 1992 roku w czasopiśmie „Nature” opublikowano artykuł prof. Aleksandra Wolszczana (współautor Dale Frail) zatytułowany: „A planetary system around the millisecond pulsar PSR1257 + 12”. To był przełom.
„Pulsary, które są gwiazdami neutronowymi, supergęstymi pozostałościami po wybuchach gwiazd supernowych pasjonowały Wolszczana i wielu innych astronomów jako zjawiska nie w pełni wyjaśnione” – napisała w 1996 roku Wilhelmina Iwanowska, który tak tłumaczy jak doszło do odkrycia planet: „Właśnie jeden z tych pulsarów PSR 1257+12 wcześniej odkryty przez Wolszczana, wykazał periodyczne zakłócenia w swym „chronometrażu”, które po dokładnej analizie i rozważeniu wielu możliwych przyczyn, dr Wolszczan wyjaśnił obecnością przynajmniej trzech planet krążących wokół pulsara. Ich masy i odległości od centralnego pulsara okazały się porównywalne z rozmiarami wewnętrznych planet układu Słonecznego. Jest to pierwsze w historii astronomii wykrycie układu planetarnego poza układem Słonecznym”.
Aleksander Wolszczan studia i doktorat uzyskał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już w trakcie studiów odbył pierwszy zagraniczny staż w Bonn w Niemczech. Na początku stanu wojennego ponownie wyjechał z Polski i rozpoczął pracę w Stanach Zjednoczonych.
