Prezydium Naczelnej Izby Lekarskiej stoi na stanowisku, iż „lekarz i lekarz dentysta nie może stosować metody bezwartościowej zdrowotnie, jaką jest homeopatia”.
„Ze względu na ciągły brak naukowych dowodów potwierdzających skuteczność leczenia środkami homeopatycznymi Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zwracało się, i nadal zwraca, do Koleżanek i Kolegów lekarzy i lekarzy dentystów z apelem o powstrzymanie się od stosowania tych metod leczenia”. – czytamy w stanowisku NIL opublikowanym w zeszłym tygodniu.
Według Izby homeopatia nie spełnia wymagań metod stosowanych we współczesnej medycynie. Stosowanie środków homeopatycznych, według NIL, jest niezgodne z aktualną wiedzą medyczną. NIL ubolewa, że „niestety istniejące regulacje mogą wprowadzać pacjentów w mylne przekonanie o produktach homeopatycznych, jako o produktach leczniczych”.
NIL przypomina, że „Obowiązkiem lekarzy jest rzetelne informowanie pacjentów domagających się stosowania produktów homeopatycznych o braku ich skuteczności leczniczej”.
Całe stanowisko NIL dostępne jest tutaj.
Co to jest homeopatia?
To forma medycyny niekonwencjonalnej, w zastosowaniu której chory otrzymuje bardzo małą dawkę leku, jaka u zdrowej osoby wywołałaby objawy choroby. Substancje używane w preparatach leczniczych są łatwe w użyciu, bezpieczne w stosowaniu, a ich przygotowywanie odbywa się na zasadzie rozcieńczania i wstrząsania. Główne zasady leczenia homeopatycznego to m.in. zasada podobieństwa, teoria sił witalnych, indywidualizm oraz zasada minimum.
Homeopatię zapoczątkował niemiecki lekarz Christian Friedrich Samuel Hahnemann, który żył w latach 1755-1843. Nie mógł on się pogodzić z inwazyjnymi, czasem wręcz barbarzyńskimi metodami leczenia. Postanowił zrezygnować z ówczesnej klasycznej praktyki lekarskiej, zająć się chemią, badaniami i przekładem literatury medycznej — był bowiem poliglotą, władał 14 językami obcymi. Początek homeopatii to doświadczenie Hahnemanna z chininą, kiedy podczas przekładu książki o leczeniu malarii napotkał fragment mówiący o tym, iż substancja ta wzmacnia żołądek. Postanowił sprawdzić to na sobie i okazało się, że uzyskał objawy podobne do malarii. Po jej odstawieniu objawy przechodziły. Wtedy właśnie narodził się pierwszy warunek homeopatii: podobne należy leczyć podobnym.
Po kolejnych latach badań oraz eksperymentów na sobie, rodzinie i przyjaciołach Samuel Hahnemann opublikował w 1810 roku Organon der Hailkunst (Organon sztuki uzdrawiania), gdzie opisał teorię oraz praktykę stosowaną w homeopatii. Książka, a bardziej podręcznik był przez niego ulepszany pięciokrotnie, a obecnie po przetłumaczeniu na 10 języków jest podstawowym źródłem wiedzy dla homeopatów na świecie.
Źródło: nil.org.pl, doz.pl
