W raporcie nie pojawia się kwota, która może być ekwiwalentem życia tych, którzy ponieśli śmierć. Zastosowano metodę szacowania całości zarobków, a więc zarobków przez całe życie zawodowe – mówi PAP dr hab. Konrad Wnęk, profesor UJ, współautor raportu o polskich stratach wojennych.
Według profesora największym wyzwaniem podczas sporządzania raportu była konieczność oszacowania, jak wielu obywateli Polski straciło życie w czasie II wojny światowej. – Pamiętajmy, że podana w raporcie liczba 5 milionów 219 tysięcy poległych i zamordowanych obejmuje wyłącznie ofiary, które poniosły śmierć z rąk okupantów niemieckich. Odrębnie należy traktować skalę zbrodni dokonanych przez okupantów sowieckich – wyjaśnia Wnęk.
Według naukowca utrata pięciu milionów obywateli miała nie tylko skutki demograficzne, lecz i cywilizacyjne oraz polityczne. – Jeszcze przed wybuchem II wojny Niemcy zaplanowali eliminację wszystkich tzw. elementów przywódczych, a więc niekoniecznie osób posiadających wyższe wykształcenie, bo to było stosunkowo rzadkie, lecz również tych, którzy zdali maturę. Takie osoby były wówczas uznawane za wykształcone. Matura dawała przepustkę do bycia oficerem lub urzędnikiem państwowym – mówi współautor raportu.
Niemcy wykorzystali wiedzę dotyczącą odżywiania, demografii, higieny, aby celowo wywołać efekt depopulacji. Podstawowym sposobem była reglamentacja żywności, która nie pozwalała na utrzymanie organizmu w zdrowiu. Dodajmy, że bardzo niskie normy żywienia dla Polaków można określić jako głodowe, a ludność żydowska otrzymywała przydział o połowę mniejszy
– podkreśla profesor.
– Operacja wymordowania tych osób była więc zaplanowana bardzo szeroko i obejmowała osoby posiadające wyższe wykształcenie, nauczycieli wszystkich szczebli szkolnictwa, duchowieństwo, urzędników państwowych wszystkich szczebli, parlamentarzystów, uczestników Powstań Śląskich, działaczy organizacji społecznych, a więc wszystkich, którzy mogli stanowić nawet tylko hipotetyczne zagrożenie dla niemieckiego panowania – opisuje działania Niemców Wnęk.
Cały wywiad można przeczytać na stronie dzieje.pl.
