Obserwujemy współczesny kryzys w Kościele, a św. Ignacy z Loyoli pokazuje nam drogę jak podjąć reformę Kościoła nadal w nim pozostając, nie popełniając błędu Marcina Lutra – powiedział PAP o. Tomasz Ortmann SJ przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w Polsce.
Z okazji 500-lecia nawrócenia św. Ignacego Loyoli i 400-lecia jego kanonizacji w Towarzystwie Jezusowym na całym świecie 20 maja rozpocznie się Jubileuszowy Rok Ignacjański, który potrwa do 31 lipca 2022 r. Będzie on przebiegał pod hasłem „W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo”. Kluczowym momentem do którego nawiązuje ten jubileusz to nawrócenie, którego doświadczył św. Ignacy odnosząc poważną ranę podczas bitwy pod Pampeluną (kraj Basków) w dniu 20 maja 1521 r.
W Polsce rok jubileuszowy rozpocznie się już w niedzielę 16 maja w Sanktuarium Narodowym św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Po uroczystej mszy św. o godz. 13.00, której będzie przewodniczył bp Piotr Jarecki rozpocznie się peregrynacja relikwii św. Ignacego Loyoli wraz ze specjalnie przygotowaną na tę okazję ikoną.
Przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w Polsce o. Tomasz Ortmann SJ podkreślił, że Jubileuszowy Rok Ignacjański dla samych jezuitów to przede wszystkim czas osobistego nawrócenia, ale też czas refleksji na temat tego, co trzeba zmienić w ich wspólnotach, strukturach.
Zaznaczył, że Jubileuszowy Rok Ignacjański to także cenny dar dla całego Kościoła. „Czasy, w których przyszło żyć św. Ignacemu były równie trudne jak te, które dziś mamy, żeby nie powiedzieć – o wiele trudniejsze. Pamiętajmy, że to były lata reformacji. Marcin Luter, choć był człowiekiem zatroskanym o Kościół i chciał dobrze, to jednak podjęte przez niego próby zmian – postawiły go gdzieś na marginesie, poza orbitą wspólnoty Kościoła. Tymczasem św. Ignacy podjął reformę Kościoła, nadal w nim pozostając. Myśląc, zatem dziś o kryzysie w Kościele pomocą mogą być dla nas pozostawione przez niego „reguły o trzymaniu z Kościołem”. Mówią one o potrzebie reformy wewnątrz Kościoła, ale jednocześnie o potrzebie miłości do niego” – powiedział o. Ortmann SJ.
Zwrócił uwagę, że czym innym jest duchowość jezuicka, a czym innym duchowość ignacjańska.
Wyjaśnił, że źródłem duchowości jezuickiej są zakonne Konstytucje, natomiast źródłem duchowości ignacjańskiej są Ćwiczenia duchowe św. Ignacego z Loyoli. „Ta pierwsza koncentruje się bardziej na doświadczeniu wspólnotowym Towarzystwa Jezusowego, jako ciała. Natomiast duchowość Ćwiczeń koncentruje się na doświadczeni indywidualnym jednostki, która żyje w Kościele” – powiedział o. Ortmann SJ.
Wskazał, że „istotą Ćwiczeń jest indywidualne, osobiste spotkanie z Bogiem, które dokonuje się poprzez wsłuchiwanie w Jego głos, czyli Słowo Boże, które jest zapisane w Biblii”. „Polega ono na modlitwie medytacyjnej lub kontemplacji” – powiedział.
Zaznaczył, że „integralnym elementem +Ćwiczeń+ jest obecność tzw. osoby towarzyszącej, która będąc świadkiem, reprezentantem Kościoła, daje jednocześnie rekolektantowi narzędzia będące pomocą w czasie odprawiania ćwiczeń duchowych”.
W ocenie jezuity – „duchowość ignacjańska może być odpowiedzią na dzisiejsze czasy”. „Kościół potrzebuje obecnie duchowości, która będzie pielęgnowała głębię, mądrość. Duchowość ignacjańska kształtuje w człowieku spojrzenie na świat, na rzeczywistość, która go otacza, z pewnym dystansem, daje umiejętność oddzielenia tego, co jest istotne, głębokie, realne, od tego, co tylko przejściowe i powierzchowne” – zwrócił uwagę o. Ortmann SJ.
Zaznaczył, że ćwiczenia ignacjańskie uczą także umiejętności rozeznawania. „Nie wszystko, co się dzieje wokół nas jest wolą Bożą. Nie wszystko też jest dla nas dobre. By to móc właściwie ocenić niezbędna jest właśnie umiejętność rozeznawania, której uczą Ćwiczenia” – powiedział przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego w Polsce
Zwrócił uwagę, że człowiek potrzebuje żywej relacji z Bogiem.
„Doświadczenia ostatnich miesięcy pokazują, że ludzie bardzo często nie są przeciwko Bogu, tylko przeciwko Kościołowi, jako instytucji, przeciwko jej strukturom. To pokazuje, że w jednostkach jest pragnienie Boga żywego i ktoś musi ich pod to doświadczenie poprowadzić. Temu właśnie służy cała pedagogika ćwiczeń ignacjańskich” – wskazał jezuita.
Jak dodał – widać to wyraźnie po liczbie osób, które rokrocznie korzystają z tej formy rekolekcji. Wspomniał, że rekolekcje ignacjańskie mogą się odbywać w formie zamkniętej w milczeniu, ale także w życiu codziennym bez wyjeżdżania do domu rekolekcyjnego, czy też w formie rekolekcji internetowych lub radiowych.
Poinformował, że z okazji jubileuszu jezuici planują wydać znaczek pocztowy z wizerunkiem św. Ignacego z Loyoli. „Będą także pielgrzymki dla studentów i dla naszych współpracowników do miejsc, w których żył nasz Założyciel” – powiedział o. Ortmann SJ.
16 maja w Łodzi zaplanowany jest koncert zatytułowany „Muzyka wokalna z najstarszych źródeł jezuickich”.
„Duszpasterstwa akademickie mają swoje propozycje w tym m. in. +Wyzwanie I 9+, gdzie „i” oznacza pierwszą literę imienia Ignacy a cyfra 9 – dziewięć dni, czyli czas, jaki dają sobie studenci na intensywniejsze zainwestowanie w swoje nawrócenie, które wieńczy wieczór spowiedzi do oporu. Będzie także konkurs na publikację książkową poświęconą duchowości ignacjańskiej i wiele wiele innych inicjatyw” – wymieniał prowincjał jezuitów.
„W Polsce kulminacyjnym momentem obchodów będzie świętowanie w Krakowie 12 marca 2022 r., a dzień później w Warszawie 400-rocznicy kanonizacji Ignacego Loyoli. Natomiast uroczyste zakończenie Roku Ignacjańskiego będzie celebrowane 31 lipca 2022 r. w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie” – zapowiedział o. Tomasz Ortmann SJ.
Na czas trwania Roku Ignacjańskiego Penitencjaria Apostolska wydała 24 marca br. dekret ustanawiający jezuickie kościoły i kaplice obu polskich Prowincji, świątyniami jubileuszowymi, w których wierni będą mogli uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, komunia św. oraz modlitwa w intencjach papieża).
W archidiecezji warszawskiej są nimi: sanktuarium św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej 61, kościół św. Szczepana Męczennika przy ul. św. Szczepana 1, sanktuarium Matki Bożej Łaskawej przy ul. Świętojańskiej 10 oraz kaplica Podwyższenia Krzyża Świętego w Warszawie-Falenicy (ul. Początkowa 14/16).
W obydwu polskich prowincjach: Wielkopolsko-Mazowieckiej i Polski Południowej jest nas obecnie ponad 550 zakonników. (PAP)
Autorka: Magdalena Gronek
