Prof. Brynkus: najgorszą rzeczą jest nieuzasadnione obdarowywanie kogoś

Rzecz np. dotyczy przygotowywanych dla uchodźców obiektów do mieszkania. Moim zdaniem chodzi o to, że niekoniecznie musimy przygotowywać super wyposażone miejsca dla ukraińskich uchodźców, niech oni także o nie zadbają. Co do reszty się zgadzam – Polakom też.

Ze swojego doświadczenia jako człowieka publicznego (radny gminy wiejskiej, działacz społeczny, a nawet poseł) wiem, że najgorszą rzeczą jest nieuzasadnione obdarowywanie kogoś.

Po pierwsze rodzi ono poczucie krzywdy tych, którzy tego dobrodziejstwa nie dostali; po drugie rozleniwia obdarowanych; po trzecie naraża samorządy i państwo na koszty, które ponoszą obywatele państwa.

Jestem za rozwiązaniem takim: pomoc socjalna musi mieć sens i logikę – jak dajemy komuś obiekty socjalne to o takim podstawowym standardzie, tak, by osoby z nich korzystające umiały o nie zadbać, a jednocześnie czuły taką wewnętrzną presję na ich opuszczenie i przekazanie tym, którzy znajdą się w takiej jak oni wcześniej trudnej sytuacji. Dotyczy to zarówno uchodźców ukraińskich, jak też Polaków.

I jeszcze jedno – tak naprawdę Zachód (Unia Europejska, USA i inne kraje) pozostawił Polskę samej sobie, by radziła sobie z problemem uchodźców. I nie nadużywajmy argumentu, że Ukraińcy walczą z Rosją za nas.

Walczą przede wszystkim za siebie i o swoją Ojczyznę. I chwała im za to. Ale współodpowiedzialność za udzielanie pomocy uchodźcom ukraińskim powinna być rozszerzona. Jej koszty nie mogą spadać (tak spadać !!!) tylko na Polskę i Polaków. Rząd powinien tu jednoznacznie działać. Zwłaszcza, że UE nie waha się użyć np. straszaka w postaci wstrzymania unijnych środków – bo Polska chce wprowadzić własny system sądowniczej sprawiedliwości albo też wstrzymać się ze wprowadzaniem ekologicznych rozwiązań UE, które szkodzą Polakom i polskiej gospodarce.

Polska powinna wstrzymać się z wpłacaniem środków do UE i wypowiedzieć np. pakiet klimatyczny – już dawno o to wnosiłem.