Stary Cmentarz na Pęksowym Brzyzku – to jeden z najbardziej znanych cmentarzy w Polsce i chyba najbardziej znana nekropolia na Podhalu.
Dlaczego jest taki wyjątkowy?
Cmentarz na Pęksowym Brzyzku jest pierwszym zakopiańskim cmentarzem. Powstał w 1851 roku przy istniejącym już wcześniej i rozbudowywanym kościele p.w. św. Klemensa. Nazwa cmentarza pochodzi od nazwiska darczyńcy ziemi, na której jest zlokalizowany – Jana Pęksy. W gwarze góralskiej „brzyz” („brzyzek”) oznacza urwisko nad potokiem. Bramę cmentarną zaprojektował Stanisław Witkiewicz.
Na Pęksowym Brzyzku znajduje się około 500 grobów, w tym 250 osób zasłużonych, spoczywają artyści, kompozytorzy, malarze, rzeźbiarze, pisarze. Wielcy Podhalanie i Taternicy. Prawie wszystkie nagrobki są niepowtarzalnymi dziełami sztuki: kapliczkami, góralskimi krzyżami, rzeźbionymi w motywy podhalańskie, malowanymi na szkle lub wykonanymi w drewnie, metalu lub kamieniu.
W samym centrum cmentarza znajduje się m.in. grób Kornela Makuszyńskiego. Na Pęksowym Brzysku spoczywają wielcy przyjaciele – Sabała i Chałubiński. Jednak nie wszyscy pochowani na tym cmentarzu darzyli się sympatią. Jak powiedział Jan Karpiel – Bułecka dla dziendobry.tvn.pl – w grobie Stanisława Witkiewicza leży jego siostra, która nie znosiła jego syna – Witkacego. Co ciekawe, ten ostatni również spoczął na Pęksowym Brzyzku. Jednak jego mogiła ma jedynie charakter symboliczny. – Chciano sprowadzić jego szczątki z Ukrainy, gdzie został pochowany w zbiorowej mogile. Niestety przez pomyłkę do Polski trafiły szczątki młodej kobiety – dodał przewodnik.
Źródło: wikipedia.pl/dziendobry.tvn.pl
