Z archiwalnej strony można korzystać:
Nasilająca się laicyzująco-ateistyczna ofensywa światowego lewactwa wymierzona jest przede wszystkim w Polskę, bo kraje zacho...
Analizując ostatnie polityczne wydarzenia rozgrywające się w naszej umęczonej ojczyźnie, można by odnieść wrażenie, że mamy do czynienia z czymś, co potencjalnie może doprowadzić do jakiegoś politycznego przesilenia.
Kończy się okres czteroletnich rządów „Prawa i Sprawiedliwości”, zapowiadanych jako „Dobra Zmiana” i „ Czwarta Rzeczpospolita”.
Niestety, ani jednego, ani drugiego nie zdołano w oczekiwanym kształcie dokonać. Wspomożono rodziny przez 500+, uwolniono od oszustw i zaniedbań
VAT, ujawniono afery, przywrócono w znacznym stopniu historię narodową
i wartości patriotyczne, uporządkowano Polskie Radio i Telewizję Publiczną.
Wciąż się nam wygraża, jak to zagraniczna prasa krytykuje
Polskę za „brak praworządności”, walkę z „niezawisłym” sądownictwem,„antydemokratyczne rządy” itp. itd. Piszą o tym New York Times, Le Mode, La Reppublica, Frankfurter Allegemeine, Sueddeutsche Zeitung - po prawdzie to tytuły sponsorowane przez liberalne lewactwo, ale i tak nas nimi straszą.
Ale nie tylko materii: również i rozumu, i naturalnego porządku rzeczy. Tradycyjny, wojowniczy komunizm przekształcił się w komunizm kulturowo – obyczajowy, któremu hołdują kraje Europy Zachodniej, a także Unia Europejska pod zwierzchnictwem Niemców oraz zarządem socjalistów i fałszywych „chrześcijańskich demokratów”.
Jadąc niedawno pociągiem z Warszawy do Szczecina miałam okoliczność zetknąć się z ciekawą konstelacją współpasażerów. Już w samej Warszawie do przedziału wsiadła czteroosobowa rodzina, która w trakcie rozmowy wyjawiła mi ustami około czterdziestopięcio-letniej seniorki rodu, że nie zagrzeje miejsca w Polsce dłużej niż dwa miesiące, bo ma zamiar wyemigrować na stałe do Wielkiej Brytanii w liczbie około ośmiu osób...
Janusz Czyż
Przyszło mi do głowy, żeby zastanawiać się, jak można by zakwalifikować czy usankcjonować dorobek naukowy i działalność intelektualną Władysława Witwickiego w myśl obowiązującej ustawy Dwa-Zero tudzież towarzyszących jej rozporządzeniom wykonawczym.
Modlitwa jest kluczem do przebaczenia, ale nie módlcie się ze smutkiem, nie zanudzajcie naszego Pana, On jest Bogiem radości. Módlcie się z uśmiechem.
Czy „nowe” oznacza „lepsze”? Odpowiedź brzmi - czasami TAK, ale tylko, czasami. Żyjemy w epoce, która naznaczona jest w przestrzeni publicznej pewnymi po stokroć powtarzanymi „prawdami”. Nie są to ani prawdy ujawnione, ani objawione, ani prawdy oczywiste, ani wreszcie, prawdy zweryfikowane. Jedyne co je charakteryzuje to, to że są ustawicznie nam sączone do głów.
O tym, jak wysoka była u nas pozycja nauki w okresie międzywojennym, świadczy wypowiedź Zbigniewa Herberta przytoczona w „Hańbie domowej” Jacka Trznadla, [3] s. 134: (…) to był także kraj ludzi, którzy działali w tym kraju, chociaż często nie zgadzali się z rządem. To był kraj Zdziechowskiego, Stempowskiego, Vincenza, Banacha, Steinhausa, Hirszfelda, Elzenberga, Zielińskiego, Znanieckiego, Berenta – i tutaj poprułbym z pięćdziesiąt nazwisk, dla których nie ma odpowiednika w całej literaturze tak zwanego czterdziestolecia, jeżeli chodzi o wagę twórczości i zasługi.
Nowy Rok niesie ze sobą nadzieje i obawy. Nadzieje na poprawę materialną ; (raczej wątpliwe) uspokojenie publicznego i medialnego awanturnictwa; dobroczynnej, choć tylko częściowo, dobrej zmiany.Obawy? Niepokoje międzynarodowe i militarne, słabość, nieudolność i lękliwość polskich polityków, potężna fala wrogości i nienawiści ze strony lewicowo-liberalnych partii, popieranych przez obce państwa, międzynarodowe żydostwo i Unię Europejską.
naszapolska@onet.pl
Kontakt
w sprawie administrowania stroną: poczta@ewatylus.pl
Siewcy niepokoju
Nasze czasy wyznaczają szczególną rolę dziennikarzom i politykom. I jedni, i drudzy nigdy nie cieszyli się ogólnym uznaniem: wzniecali konflikty i zamieszanie, rozsiewali kłamstwa, wmawiali niestworzone rzeczy. Dzisiaj tak zwani pracownicy mediów w znacznej części służą politykom w podsycaniu wrogości i narzucaniu lewackich poglądów, a zwłaszcza ateizacji; upowszechniają tendencje antyobyczajowe i antymoralne. Istnieją pod tym względem chlubne wyjątki, ale uczciwi dziennikarze i publicyści, tak zresztą, jak i politycy, prześladowani są przez rozpanoszony medialny libertynizm, obrzucani obelgami, eliminowani na różne sposoby. Walka zła z dobrem, jaka toczy się teraz zawzięcie w świecie, znajduje wśród służalczych ludzi mediów użytecznych sojuszników, zdolnych i skłonnych do wszystkiego.
***
Dialog, pojednanie, jedność
Ustawicznie słyszymy wezwania, aby przystąpić do dialogu i pojednać się, by zapanowała upragniona „jedność”. Są to jednak postulaty nierealne w sytuacji, gdy w świecie toczy się kampania agresywnego ateizmu pod hasłem laicyzacji oraz usunięcia religii i moralności chrześcijańskiej z życia społecznego. Jego przedstawiciele pojmują dialog i pojednanie jako przyjęcie ich przekonań i ustąpienie im pod każdym względem; posługują się kłamstwem, oszczerstwem i pałają nienawiścią. Czy Chrystus jednał się z faryzeuszami albo z kupczącymi w świątyni? Do dialogu nie ma partnerów, słyszy się groźby i obraźliwe wyzwiska, inaczej myślącym zapowiada uwięzienie, udręki, zagładę.. Toczona przez lewactwo wojna ideologiczno – polityczna nie pozostawia miejsca na mówienie o jakiejkolwiek „jedności’. A jeżeli ktoś piętnuje w imieniu Kościoła „swary i spory”, niech powie wyraźnie, kto je wszczyna i kto za nie odpowiada. Inaczej te „szlachetne’’ apele to puste, obłudne mistyfikacje.
Społeczeństwo i polityka na Wyspach w opisie korespondentki Elżbiety Królikowskiej-Avis
